Margo Nije, Fotograaf.
Bepakt en bezakt in alle vroegte vertrekken naar een klus verderop in het land. En later op de dag, het geluid van de rolkoffer die thuiskomt van wéér een succesvol marketingavontuur. Dat is dus t-hippisch Margo. In dit interview vertelt onze fotograaf uitgebreid over bedrijfsfotografie. We kijken mee door de ogen van de professional en leren hoe ze steeds verschillende rollen aanneemt.
Wat heeft je geïnspireerd om fotograaf te worden en hoe ben je begonnen met fotografie?
“Mijn eerste spiegelreflexcamera kreeg ik van mijn vader. Hij is ook geïnteresseerd in beeld, voornamelijk film. Omdat ik zelf paardrijd, begon ik met hippische fotografie (paarden dus). Tijdens mijn studie Mediavormgeving in Dordrecht ontdekte ik dat ik fotografie op verschillende manieren kan inzetten. Het was goed om te leren hoe ik foto’s kan combineren met een ontwerp voor folders, visitekaartjes en websites etc. En het maakte voor mij duidelijk dat marketing echt mijn vakgebied is.”
Nu tien jaar later, ben je fotograaf bij BlackDesk. Volgens mij speelt jouw grafische achtergrond een belangrijke rol in je nabewerking. Zie jij dat ook zo?
“Ja, ik zie het zeker als een voordeel! Er zijn veel overlappingen tussen de programma’s die worden gebruikt voor vormgeving en fotografie. Als fotograaf en deels als vormgever kan ik bepaalde tools gemakkelijk toepassen. Los van het wegwerken van oneffenheden of het vrijstaand maken van foto’s kan ik bijvoorbeeld de kleuren in een foto aanpassen om deze meer in lijn te brengen met een advertentie.”
Hoe zou je jouw fotografische stijl omschrijven?
“Ik onderzoek voortdurend hoe ik de fotografie van BlackDesk naadloos laat aansluiten op de huisstijl en merkidentiteit van onze opdrachtgevers. Zodat iemand achteraf dus niet zegt ‘Zo, dat is duidelijk een foto die Margo gemaakt heeft’ maar juist ‘Dat is écht een foto van merk-X of Y.’ De stijl is per opdrachtgever daardoor verschillend.”
Je hebt dus geen vaste stijl, maar wel een vaste techniek?
“Absoluut. Dat is waar mijn aanpak als marketingfotograaf zich onderscheidt van bijvoorbeeld een bruidsfotograaf. Die kies je echt uit vanwege een persoonlijke stijl. Ik denk dat je als marketingfotograaf kunt uitblinken qua techniek en flexibel moet zijn naar de klant en de situatie.”
Wat vind je eigenlijk het leukst aan het werken als fotograaf bij BlackDesk?
“Elke dag is anders en dat is wat het werk zo interessant maakt. Een fotoreportage voor Vijfvinkel Trossèl Makelaars is totaal anders dan een opdracht voor de gemeente Noord-Beveland. Het is beide marketingfotografie, maar vanuit een andere invalshoek. De ene opdracht heeft een commercieel doel, de ander is informatief bedoeld. De variatie zorgt er ook voor dat ik verschillende vaardigheden kan inzetten: bedrijfsreportages, productfotografie, events of portretten.”
“Het verbaast me soms nog steeds dat ik als 25-jarige naar de andere kant van het land gestuurd kan worden om een bedrijfsserie te maken. Maar het is een geweldige kans om nieuwe plekken te ontdekken en nieuwe mensen te ontmoeten. En natuurlijk om de perfecte foto te maken!”
“Elke dag is anders en dat is wat het werk als marketing-fotograaf zo interessant maakt.”
Sinds de verhuizing naar onze nieuwe locatie aan het stationsplein in Goes, hebben we ‘werkeilanden’. Verschillende specialisten zitten dus aan één tafel. Hoe bevalt dat?
“De samenwerking tussen verschillende afdelingen is nu efficiënter omdat je gemakkelijk bij elkaar meekijkt. Tijdens een project begeleidt een projectmanager het traject, bedenkt een designer de stijl en ontwikkel ik de beelden. Alles komt samen.”
“Neem bijvoorbeeld de promotiecampagne voor de Provinciale Statenverkiezingen in Zeeland. Ik kan zeggen ‘Kijk, ik heb die foto gemaakt’, maar het beeld zou niet tot zijn recht komen zonder het design. Dát maakt het zo leuk, je doet het echt met z’n allen en dat versterkt het marketingmiddel.”
Welke uitdagingen kom je tegen bij het maken van professionele foto’s en hoe ga je hiermee om?
“Ik zeg eigenlijk altijd dat je je spullen, de locatie en je kennis moet combineren om tot een goed resultaat te komen. Soms kom je wel eens uitdagingen tegen, bijvoorbeeld als je een klik mist met de opdrachtgever die je juist spontaan op de foto wilt zetten. Er komt dus meer bij kijken dan puur foto’s maken. Je moet mensen ook kunnen motiveren op de set. Het is tenslotte een leuke dag!”
Ben je wat dat betreft altijd ‘opgewekt’ of zet je ook wel eens een ander masker op?
“Nee, ik ben niet altijd dezelfde fotograaf, dat hoort er ook bij denk ik. Het ligt er maar net aan naar wie je toe gaat. Als ik een zakelijke serie ga maken, stel ik me formeler op. Dan zeg ik netjes ‘u’ en let ik goed op wat ik zeg. Maar als de sfeer wat losser aanvoelt, kan ik lekker spontaan zijn en grapjes maken, zelfs als ik eigenlijk een off-dag heb. Soms moet je een beetje als een kameleon zijn en je kleuren naar de plek waar je bent.”
Hoe zit dat toch met al die gekke hobby’s van je?
Kun je ze eens opnoemen?
“Paardrijden dus, maar ook badmintonnen en niet te vergeten dog dancen. Dat is het best te vergelijken met een dressuur, maar dan voor honden. Het paardrijden doe ik er trouwens niet zomaar bij, dat wil op niveau kunnen. Ik ben namelijk heel perfectionistisch. Eigenlijk is badminton de eerste hobby die ik heb ontdekt waarin ik voor mijn gevoel niet goed hoef te zijn. Ik sta mezelf toe om te falen en dat is soms wel eens prettig.”
Het lijkt haast wel of je bewust het ongewone opzoekt. Klopt dat of is dat toeval?
“Ik ben inderdaad voor alles in. Als ik iets geks bedenk en ik besluit om het te doen, dan pakt dat vaak leuk uit. Natuurlijk heb ik in het verleden hobby’s gehad die geen succes waren, maar dan heb ik het tenminste geprobeerd. De uitspraak ‘Doe maar gewoon normaal, dan doe je al gek genoeg’ is op mij niet van toepassing.”
Zou je dat uitbundige ook op willen zoeken in je fotografie?
“Minder, omdat ik dat in combinatie met zakelijke opdrachten heel spannend vind. Je moet echt terugkomen met resultaat. Ik zoek het dus alleen op als de situatie ernaar is. Bijvoorbeeld in vrij werk.”
Als je één dag kon leven als iemand anders, wie zou je dan willen zijn?
“Dat durf ik echt niet te zeggen. Ik heb namelijk de mentaliteit dat ik als ik echt iets wil, ik het gewoon zelf doe. Daarnaast heb ik ook geen specifieke fotograaf in gedachten met wie ik zou willen ruilen. Iedere dag paarden fotograferen zou ik bijvoorbeeld niet willen. Ik heb hier echt mijn droombaan gevonden. Wel zou ik nog beter willen worden in wat ik doe en ik zou graag een keer landelijke campagne willen schieten, liefst met vitale beroepen. Voor Defensie bijvoorbeeld.”
