Larissa Eikenhout, Designer.
‘This ain’t her first rodeo!’ Ontmoet Larissa, een creatieve collega met flink wat ervaring. Of het nu gaat om haar werk als designer of haar eigen paard, Larissa steekt hart en ziel in wat ze graag doet. In dit interview vertelt ze over haar reis naar BlackDesk en geeft ze een kijkje in haar dagelijks leven.
Je bent in juni 2023 bij ons komen werken. Wat trok je specifiek aan in BlackDesk?
“Toen ik hier voor het eerst kwam was ik onder de indruk van de werkplek. Het kantoor was op dat moment nog niet eens zo ver afgewerkt als nu, met de mooie latjes tegen de muren en nieuwe zit/sta-bureaus. Maar de sfeer was prettig en het oogde inspirerend, het klopte gewoon.”
En… komt de werkelijkheid overeen met het beeld dat je van tevoren had?
“Zeker, er is veel daglicht en de moderne inrichting is goed voor de creativiteit. Dat wij hier samenwerken in één ruimte vind ik ook fijn. Je kan gemakkelijk met elkaar van gedachten wisselen en je luncht samen, waardoor je elkaar goed leert kennen.”
Hiervoor werkte je bij een ander marketingbureau in de omgeving. Wat viel je het meeste op aan onze werkwijze toen je hier startte?
“Dat je echt de tijd krijgt om verder te groeien door persoonlijke leertijd. Er wordt zelfs meegedacht bij het formuleren van leerdoelen. Toen ik hier startte, had ik weinig ervaring met Adobe Illustrator, omdat ik niet veel logo-ontwerpen had gedaan.”
“Dat werd dus mijn eerste leerdoel. De afgelopen periode mocht ik zo’n drie uur per twee weken besteden om het programma goed onder de knie te krijgen. De resultaten heb ik besproken tijdens design-meetings en in gesprekken met artdirector Denise. En het mooie is dat wat ik heb geleerd, ik wellicht kan doorgeven aan andere collega’s, waardoor we als team blijven groeien.”
De combinatie van werken en blijven leren heeft je dus versterkt?
“Het heeft me zelfs heel snel versterkt. Binnen de eerste twee weken werd ik uitgedaagd met het ontwikkelen van huisstijlen, en dat ging ontzettend goed. Het was een bevestiging voor mezelf, een soort boost van ‘ik kan dit gewoon’.”
‘Design’ is eigenlijk een brede term voor allerlei werkzaamheden. Kun je wat meer vertellen over jouw specialisme binnen design?
“Waar ik sterk in ben, maar me nu niet veel mee bezighoud, is het opmaken van brochures en magazines. Daar ben ik bovendien snel in. Niet dat snelheid een vereiste is, maar ik kan zowel kwaliteit leveren als veel werk in korte tijd verzetten.”
“Wat ik er leuk aan vind is dat je de artikelen en beelden op een mooie manier passend maakt in een spread. Het doel is niet alleen dat het er aantrekkelijk uitziet, maar dat het ook uitnodigt tot lezen. Als zo’n opdracht hier voorbijkomt, zou ik dat graag oppakken.”
Als ik me niet vergis zijn onze opdrachtgevers ook erg blij met jouw logo’s. Kun je een voorbeeld geven van een project waarin deze kracht goed naar voren kwam?
“Het logo-design voor The Lima Oyster vond ik erg leuk om te doen. De doelgroep is hip en vrouwelijk. Ik merk dat als een onderwerp mij persoonlijk aanspreekt, zoals deze, het me gemakkelijk afgaat. Als iets mij wat minder ligt, komt het juiste idee ook wel, maar dan kost het me wel wat meer moeite.”
Bewaar je jouw favoriete ontwerpen eigenlijk in een portfolio?
“Nee, maar als ik trots ben op het resultaat zeg ik voor de grap wel eens: ‘Dat zou ik op een tasje willen drukken!’ Ik ben niet zo snel tevreden hoor. Ik doe mezelf wat dat betreft soms een beetje tekort.”
“Het was een bevestiging voor mezelf,
een soort boost van ‘ik kan dit gewoon.”
Toen ik net vroeg naar je ‘kracht’ hoorde ik ook een lichte twijfel in je antwoord. Terwijl je toch iemand ben die haar vak heel goed verstaat en veel ervaring meebrengt?
“Dat klopt wel, doordat ik me nu meer bezighoud met huisstijlen en webdesign ben ik wat voorzichtig. Ik houd me nu, meer dan ooit, bezig met verschillende vormen van design. Des te leuker is het om van collega’s te horen dat ik zichtbaar een eigen stijl heb.”
De naam van één collega viel al even: tijdens de opleiding tot grafisch vormgever in Rotterdam ontmoette je Denise. Hadden jullie gelijk een klik?
“Ik weet niet exact meer wanneer we elkaar voor het eerst ontmoetten. We zaten allebei in de ‘Zeelandklas’ van het Grafisch Lyceum en namen dagelijks met een grote groep dezelfde trein naar Rotterdam. Zo is onze vriendschap ontstaan.”
Heb je een leuke anekdote uit die tijd?
“Zij deed haar make-up meestal in de trein. Dat doet ze nu volgens mij nog steeds wel eens. Op een ochtend wilde ze haar makeuptas openmaken, toen ze erachter kwam dat een bak met kwark open was gegaan en dus alles onder zat. Een bende natuurlijk, maar vrij hilarisch. Wat ook wel eens gebeurde is dat je onderweg in slaap viel en wakker werd nadat je Rotterdam Centraal al gepasseerd was.”
Met de trein reizen is nog steeds onderdeel van je dagelijkse routine. Je neemt de trein van Middelburg naar Goes. Hoe ervaar je dat?
“Als alles volgens plan verloopt, sta je vanuit Middelburg binnen 20 minuten hierboven [BlackDesk bevindt zich boven het station, red.] De bereikbaarheid is dus ideaal. Maar als er vertraging is of een aangepaste dienstregeling, dan kan het reizen met de trein een gedoe zijn, maar dat weet jij natuurlijk ook.”
Net als jij pak ik inderdaad de trein vanuit Middelburg. Denise doet dat ook. Wat dat betreft herhaalt de geschiedenis zich in jullie vriendschap.
“Inderdaad. Ik had nooit gedacht dat Denise en ik op dezelfde plek zouden werken. Het is denk ik maar goed dat we niet naast elkaar zitten, want dan zouden we te veel kletsen.”
Paardenpraat, naar stal gaan, verzorgen. Paarden zijn een lifestyle. En dan heb jij ook nog eens een eigen paard, Ralf! Hoe past hij in je leven, tussen werk en vrijetijd?
“Mijn werkschema is erop aangepast. Ik werk vijf dagen, waarvan twee keer per week een halve dag. Zo krijg ik in de winter ook nog wat daglicht te zien, in plaats van elke avond in het donker op stal te zijn. Eigenlijk is alles om Ralf heen gepland. Doordeweeks ga ik werken en na het avondeten ga ik naar stal. Ik fiets ernaartoe, maak de stal schoon en verzorg hem. Ralf is nog jong en pas ingereden. In de toekomst zal ik vaker gaan rijden en dus nog meer met hem bezig zijn.”
Dus Ralf staat op 1?
“Mijn vriend Mike staat natuurlijk óók op 1. Maar hij moet die plek wel delen. Als we in het weekend iets willen doen, moet ik er dus wel omheen plannen. Ook tijdens vakanties en dagjes weg moet ik er rekening mee houden. Het is een hele verantwoordelijkheid, en mensen zeggen wel eens verbaasd, ‘ga je elke dag?’ maar voor mij is het heel vanzelfsprekend. “
“Gelukkig vindt Mike dat niet erg. Toen ik laatst ziek was ging hij naar Ralf toe om me te helpen. Hij doet wel stoer tegen z’n vrienden, maar stiekem vindt hij het heel leuk merk ik.”
Het eerste interview van 2024 zit er bijna op. Laten we nog even terugblikken. Wat heeft de verandering van werkgever jou het afgelopen jaar gebracht?
“Ik merk dat ik ben gegroeid. Dat ik nu nog meer kan als grafisch vormgever doordat ik uit m’n comfortzone ben gestapt. Het feit dat ik deze switch überhaupt aandurfde, was een flinke overwinning. En dat ik hier zo open ben ontvangen, vind ik best bijzonder. Tijdens ons groepsuitje een tijdje terug was het ook nog de verjaardag van Ralf. Ik kreeg een cadeautje. Dat is toch wel heel grappig en attent.”
Nu we toch in de filosofische hoek zitten. Stel dat je dit jaar een billboard mocht ontwerpen dat overal in Nederland zou worden weergegeven – Wat zou de boodschap zijn?
“Jeetje. Ik denk dat de boodschap zou zijn dat je niet te streng voor jezelf moet zijn. Dat is iets waar ik persoonlijk tegenaan loop, en ik denk dat meer mensen dat ervaren. Het mag wat meer onder de aandacht komen.”
En hoe zou het eruitzien?
“Ik denk dat het niet met woorden hoeft. Een passend beeld zegt vaak al genoeg. Een foto dus, als onderdeel van grafische vormgeving. Dat is waar ik op doelde toen ik sprak over de combinatie van beeld en opmaak. Het is iets wat we nog niet veel doen. Een nieuw doel misschien?”
